Πριν το φεγγάρι φτάσει στη μέση, είχαν εμφανιστεί δώδεκα νεκρομάντες και ψέλλιζαν λατινικές δοξασίες. Ο αέρας δυνάμωσε, ένας ιερέας σήκωσε ένα σκήπτρο, το χτύπησε τρεις φορές στο χώμα και ο κρύσταλλος έγινε κατακόκκινος. Χιλιάδες νεκροί έβγαιναν απ’ το έδαφος. Η Κασσάνδρα, φορώντας την δερμάτινη πανοπλία ξωτικού, αν και ολομόναχη, δε φοβήθηκε. Με μια απότομη κίνηση έβγαλε το τόξο, όπλισε και πετάχτηκε απ’ το θάμνο. Ο ιερέας δεν είδε να κρατάει τίποτα στο χέρι της, μόνο ένιωσε την βία του βέλους καθώς χτύπαγε το σκήπτρο του. Ένας ήχος έσπασε την σιωπή, «κρακ», ήταν ο κρύσταλλος που έσπασε και μαζί του έπεσαν και όλα τα κόκαλα που λίγο πριν ήταν ένας ανίκητος στρατός.
Έτσι, η Κασσάνδρα έσωσε μόνη της το βασίλειο της από σίγουρη καταστροφή και μπήκε στην ομάδα των ηρώων. Έκανε πολλά ταξίδια ακόμα και σε κάποιο από αυτά τη συνάντησα. Εκεί μελέτησα την πράσινη πανοπλία της, φρόντισα τα αρχαία σύμβολα πάνω σε αυτή τη δερμάτινη πανοπλία ξωτικού και έμαθα να κατασκευάζω με την τεχνική των ξωτικών.
Θα σε ενδιέφερε μια πανοπλία όπως αυτή, αρχόντισσα μου; Το καραβάνι μου είναι πλήρως εξοπλισμένο με οτιδήποτε μπορεί να χρειαστείς!
